Succesvolle lancering vandaag door India:
India heeft vandaag 22 juli 2019 succesvol de onbemande maanlander Chandrayaan-2 gelanceerd. Het land begint hiermee officieel aan de eerste Indiase missie om op de maan te landen.
Naar verwachting bereikt de Chandrayaan-2 de maan op 6 september 2019. Eigenlijk zou de maanlander vorige week maandag al gelanceerd worden, maar ongeveer een uur van tevoren werd duidelijk dat de lancering vanwege technische problemen niet kon doorgaan.
De missie kost het land zo’n 150 miljoen euro. Als alles volgens planning verloopt, dan zou Chandrayaan-2 de eerste maanlander ooit zijn die op de zuidpool van de maan landt. De Chandrayaan-2 gaat hier onderzoek doen naar water, mineralen en rotsformaties.
Vijftig dagen voor een tourtje maan:
De Indiase ruimtevaartorganisatie ISRO maakte bekend dat de lancering is gelukt. De maanlanding staat gepland voor 6 of 7 september, na een slingerbaan reis ( vergelijk: van een schaapscheerders steen) van ongeveer vijftig dagen. Ter vergelijking: de Apollo 11 van Armstrong, Aldrin en Collins deed er in 1969 drie dagen over.
De missie heet Chandrayaan-2 (Sanskriet voor maanvoertuig). De eerste Chandrayaan-missie in 2008 deed alleen waarnemingen vanuit de ruimte. Voor premier Modi is succes van de Chandrayaan-missie topprioriteit. In maart maakte hij rechtstreeks op radio en tv bekend, dat India satellieten uit de ruimte kan schieten.
Alleen de Verenigde staten, Rusland en China hebben succesvol maanlanders op de maan laten landen.
India voerde al een keer eerder een maanmissie uit, maar deze Chandrayaan-1 deed onderzoek naar water op de maan zonder daadwerkelijk te landen.
Tijdspad 2019: In januari slaagde China erin een wagentje aan de achterkant van de maan te plaatsen. Dat was een primeur in de ruimtevaart. Israël deed in april ook een poging om op de maan te komen, maar die mislukte.
Toevoeging auteur: Bekend is dat China naast India zich in willen zetten als mijnbouw op de maan. De schaarse stoffen voor onze IC’s alsmede stoffen voor de komende batterijen generatie worden schaars.
En wie dus het eerste daar ter plekke een werkende mijn heeft doet goede zaken.
Amerika en Rusland de nummers een en twee doen alsof naar de maan gaan een prestige en wetenschappelijk doel heeft; maar ondertussen wegen andere belangen meer. Die geeft men dan in het openbaar niet toe.
Ook als een startbasis voor een marsmissie is een maanbasis een must.