Lucian Michael Freud
8 December 1922 – 20 July 2011) was a British painter and draughtsman, specialising in figurative art, and is known as one of the foremost 20th-century English portraitists. He was born in Berlin, the son of Jewish architect Ernst L. Freud and the grandson of Sigmund Freud.
Freud got his first name “Lucian” from his mother in memory of the ancient writer Lucian of Samosata. His family moved to England in 1933, when he was 10 years old, to escape the rise of Nazism. He became a British naturalized citizen in 1939. From 1942 to 1943 he attended Goldsmiths College, London. He served at sea with the British Merchant Navy during the Second World War.
Roet, stoom, kolen, de geur van vroeger, het Stoommachinemuseum staat dit weekend in het teken van
MEDEMBLIK – Mannen, en dan vooral de wat oudere mannen, voelen zich dit weekend weer kind in het Stoommachinemuseum in Medemblik. Alle machines onder stoom, stoombootjes die met bezoekers gaan varen op de Kleine Vliet, kinderen die hun stoombrevet kunnen halen in het museum zelf.
Stoommachines leven zegt een eigenaar van 1 van de stoommachines die bezig is met een stoomradarboot te restaureren en de stoommachine demonstreerde aan het publiek. Of de vraag wat bij hem nu op nr. 1 komt, zijn hobbie of zijn vrouw… wist de man dan toch te antwoorden dat het een gedeelde eerste plaats zou zijn als hij moest kiezen.
Surrealisme
Het surrealisme is een kunststroming in de moderne kunst ontstaan als literaire stroming in het begin van 1920. Hoewel er een hoogtepunt van het surrealisme is waar te nemen tussen 1925 en 1940, in zowel schilderkunst, beeldhouwkunst, fotografie als in de literatuur, is het surrealisme
His early career as a painter was influenced by surrealism.
Surrealisme
( Het surrealisme is een kunststroming in de moderne kunst ontstaan als literaire stroming in het begin van 1920. Hoewel er een hoogtepunt van het surrealisme is waar te nemen tussen 1925 en 1940, in zowel schilderkunst, beeldhouwkunst, fotografie als in de literatuur, is het surrealisme. )
But by the early 1950s his often stark and alienated paintings tended towards realism.
[2] Freud was an intensely private and guarded man, and his paintings, completed over a 60-year career, are mostly of friends and family. They are generally sombre and thickly impastoed, often set in unsettling interiors and urban landscapes. The works are noted for their psychological penetration and often discomforting examination of the relationship between artist and model. Freud worked from life studies, and was known for asking for extended and punishing sittings from his models.[3]
Site Information:
Mallard gaf nazi’s het nakijken
In de crisis van de jaren 1930 besluit een Britse ingenieur de snelste stoomlocomotief ter wereld te bouwen. Een snelheidsrecord moet het zelfvertrouwen van de natie in deze tijden van armoede en oorlogsdreiging oppeppen.
n het diepste geheim was de test voorbereid. Niemand mocht ook maar iets vermoeden. En toen de stoomlocomotief Mallard in de ochtend van zondag 3 juli 1938 uit Londen vertrok richting Barkston in Midden-Engeland, dachten veel mensen dat het om de zoveelste remtest ging.
Joseph Duddington, de machinist van de stoomlocomotief, en Tommy Bray, de stoker, was op het hart gedrukt om het doel van de rit geheim te houden, en een vooraanstaand waarnemer van records, die er altijd bij was als er iets op treingebied gebeurde, had laten weten dat hij niet op zondag wilde werken.
Er werd een vervanger opgetrommeld, en die was er maar wat blij mee toen alle betrokkenen kort voor vertrek te horen kregen wat er deze ochtend zou gebeuren: Duitsland het snelheidsrecord voor stoomlocomotieven afpakken.
Eerdere Britse pogingen waren mislukt, maar vandaag zou de Mallard het gekrenkte zelfvertrouwen van de natie herstellen en laten zien dat de Britten tegen de nazi’s opgewassen waren.
Himmler rijdt mee
De jaren 1930 waren zware tijden voor het Britse Rijk. Na de krach op Wall Street in 1929 was de economie ingestort. Veel arbeiders leden honger en in de steden schoten gaarkeukens als paddenstoelen uit de grond. In 1935 begonnen er grote demonstraties op gang te komen.
Fascistische betogers vochten met hun rivaliserende politieke en etnische groeperingen, en in het zuiden van Wales wist de door communisten geleide arbeidersbeweging 300.000 mensen voor één betoging op de been te brengen.
Ondertussen bloeide de economie van Duitsland als nooit tevoren. In 1933 was Adolf Hitler rijkskanselier geworden, en twee jaar later vestigde Duitsland een record waardoor het land zo mogelijk nog meer macht en dreiging uitstraalde dan voorheen.
Op 11 mei haalde een Duitse Borsig-stoomlocomotief even ten westen van Berlijn een topsnelheid van 200,4 kilometer per uur: een wereldrecord voor stoomlocomotieven.
Een van de passagiers was Heinrich Himmler, het hoofd van de SS, en het record was een propagandazege voor nazi-Duitsland en zijn bondgenoten.
Bekijk hier het kleine broertje van de trein die Duitsland het snelheidsrecord bezorgde:
In de jaren 1930 ontwikkelde Duitsland drie motoren voor het model DRG 05: 001, 002, 003, en met de DRG 05-002 vestigden de Duitsers in 1936 niet alleen het record voor de maximumsnelheid. Op 30 mei 1936 werd de trein getest bij 190 km/h tussen Berlijn en Hamburg. Op de terugweg legde de trein in 48 minuten en 32 seconden 113 kilometer af, tussen Wittenberg en een stopsein bij Berlin-Spandau – een gemiddelde snelheid van 139,4 km/h van start- tot eindpunt. Dat was ook een record voor de stoomlocomotief, en een dat nog steeds staat.
Groot-Brittannië was bijna 150 jaar lang toonaangevend op het gebied van stoomtreinen geweest.
De Brit Richard Trevithick had de stoomlocomotief in 1804 ontworpen, en in de tweede helft van de 19e eeuw ontwikkelden twee spoormaatschappijen op rivaliserende trajecten van Londen naar Schotland, West Coast en East Coast Main Line, voortdurend snellere treinen om elkaar de loef af te steken. Daardoor gingen de ontwikkelingen op spoorgebied snel.
Met zijn kwakkelende economie, hoge werkloosheid en sociale onrust had Groot-Brittannië echter in de jaren 1930 veel van zijn glans verloren. Het land was nog maar een schaduw van de grootmacht die het eens was.
Britse eer moet worden gered
De man die de eer van de hele natie moest redden met de snelste stoomlocomotief ter wereld, heette Nigel Gresley. Hij was in 1876 in Edinburgh geboren en had eigenlijk in de voetsporen van zijn vader moeten treden, die dominee was.
Maar Nigel wilde werktuigbouwkundige worden, en toen hij 17 was, ging hij in de leer bij een treinfabriek. Later stond hij aan de tekentafel en werkte hij mee aan het ontwerpen van locomotieven.
Hij bleek een groot talent te zijn en schopte het binnen de kortste keren tot hoofdingenieur.
Gresleys locomotief vloog naar Schotland
Toen de Mallard zijn snelheidsrecord vestigde in 1938, was Nigel Gresley te ziek om mee te rijden. Kort na de triomf ging zijn gezondheid verder achteruit, en hij overleed op 5 april 1941.
In 2001 werd Gresley geëerd met een herdenkingsplaquette op het station van Edinburgh. Die was niet alleen aan de Mallard gewijd, maar ook aan alle andere locomotieven die Gresley bouwde, waaronder The Silver Jubilee (1935), en zijn beroemdste stoomlocomotief, de Flying Scotsman uit 1923.
De Flying Scotsman werd ontwikkeld voor de London and North Eastern Railway, waar Gresley als hoofdingenieur werkte van 1923 tot zijn dood.
De trein reed als expres tussen Londen en het Schotse Edinburgh – vandaar de naam. In het begin duurde die reis acht uur, maar dankzij innovaties werd de reisduur bekort tot 5 uur en 50 minuten.
De Flying Scotsman was de trots van de maatschappij, maar in 1963 werd hij verruild voor moderne diesellocomotieven.
Daarna ging de locomotief op wereldreis, zodat spoorfanaten zich eraan konden vergapen. Zo deed hij tussen 1963 en 1973 Noord-Amerika aan, en was hij eind jaren 1980 in Australië.
Een van de vele innovaties die uit de koker van Nigel Gresley kwamen, was het weghalen van de verhoogde middenpartij met ramen, die in de 19e eeuw op het dak van de rijtuigen zat. Tegelijkertijd gaf hij het dak de vorm van een ellips om zodoende de luchtweerstand te verminderen.
Om de motor krachtiger te maken gaf hij zijn locomotief drie cilinders in plaats van twee, zoals toen gebruikelijk was.
Een locomotief met twee cilinders, een voor de wielen aan elke kant, reed nogal schokkerig doordat de kracht van de zuigers naar voren, achteren en opzij werd verdeeld.
Het geniale van het idee van Gresley was dat een extra cilinder tussen de wielen voor een balans tussen de drie zuigers zorgde, en daarmee voor meer kracht.
Zo kreeg de stoomlocomotief meer paardenkrachten en bleef de slijtage aan de rails binnen de perken.