Wie zijn er schuldig aan de aantrekkingskracht van een Brexit? ( VOLKSKRANT)

Wie zijn er schuldig aan de aantrekkingskracht van een Brexit, vraagt Martin Fletcher, oud- correspondent in Brussel van The Times of London in een opiniestuk in de New York Times. Zijn antwoord: de Britse kranten.

Wie zijn er schuldig aan de aantrekkingskracht van een Brexit, vraagt Martin Fletcher, oud- correspondent in Brussel van The Times of London in een opiniestuk in de New York Times. Zijn antwoord: de Britse kranten.

Niemand zou verbaasd moeten zijn als Groot-Brittannië er vandaag voor kiest de Europese Unie te verlaten. Decennialang hebben Britse kranten hun lezers een eindeloze stroom vooringenomen, misleidende of gewoon leugenachtige verhalen uit Brussel gebracht. En de journalist die de toon hielp te zetten – lang voordat hij de burgemeester van Londen werd, of het gezicht van de pro-Brexit-campagne – was Boris Johnson.

Ik weet dit omdat ik tot correspondent in Brussel was benoemd voor The Times of London in 1999, een paar jaar voordat Johnson daarvandaan berichtte voor een andere Londense krant, The Telegraph. Ik moest met de consequenties daarvan leren leven.

De vorm van komkommers

Johnson, die bij The Times was ontslagen vanwege het verzinnen van een quote, maakte in Brussel geen naam met eerlijke berichtgeving maar met extreme euroscepsis, onvermoeibaar de Europese Unie aanvallend, die bespottend en er denigrerend over schrijvend. Hij schreef over plannen van de Europese Unie om Europa over te nemen, om de favoriete Britse chips in de ban te doen, om standaardmaten voor condooms in te voeren en over EU-gebouwen, die vol asbest zaten, en opgeblazen zouden worden. Kleurrijke artikelen, dat zonder meer, maar zonder enige relatie met de werkelijkheid. Zijn berichten deden een schok gaan door de rest van de Britse, sterk competitief ingestelde en partijdige krantenindustrie. Ze waren veel leuker dan het gebruikelijke droge, beleidsmatige Brusselse spul.

Tegen de tijd dat ik in Brussel arriveerde, wilde de redactie alleen nog maar reportages over kleurloze eurocraten die de vorm van komkommers verordonneerden die in Engeland werden verkocht, of die complotten bedachten om een Europese superstaat te …

te vormen of over Britse premiers die achterhoedegevechten voerden tegen een vijandig continent.

Veel Britse kranten leken niet in staat de Europese Unie door een andere lens waar te nemen. Deze verhalen weerspiegelden én exploiteerden het ingeboren nationalisme plus het historische gevoel van superioriteit en minachting voor ‘Johnny Foreigner’ bij veel lezers.

Lees verder onder de video.

Liveblog Brexit

Het aftellen is begonnen: morgen stemmen de Britten of ze in de Europese Unie willen blijven, of niet. Brexit of Bremain? Blijf op de hoogte van alle laatste feiten, meningen en wetenswaardigheden over het referendum in dit liveblog.

‘Queen Backs Brexit’

Artikelen die Brussel niet bashten, die prestaties van de Europese Unie erkenden, die toegaven dat Groot-Brittannië natuurlijke bondgenoten had in Europa, die vaak doorslaggevende argumenten hadden, bijvoorbeeld inzake de gemeenschappelijke markt, werden vrijwel zonder uitzondering afgelegd.

De EU kan bemoeizuchtig, arrogant en incompent zijn, maar de Britse lezer is zelden of nooit verteld hoe het de vrede heeft bewaard op het continent, de voormalige communistische landen van Oost-Europa heeft omarmd, kartels heeft ontmanteld en lidstaten heeft gedwongen de rotzooi in hun rivieren en op haar stranden schoon te maken. The Financial Times en The Guardian steunden de ‘Remain’- campagne, maar ze hebben een relatief kleine oplage en prediken vooral tot de bekeerden. Het Center for Research in Communication and Culture van Loughborough

University heeft berekend dat in 82 procent van de krantenartikelen over het referendum een Brexit wordt bepleit. InFacts, een groep die accurate journalistiek bepleit, heeft 19 klachten ingediend bij de Independent Press Standards Organization, de waakhond voor geprinte media. Dat heeft tot vijf correcties geleid waaronder ‘Queen Backs Brexit’, een kop in The Sun.

‘BeLeave in Britain’

Er wordt vaak gezegd dat kranten er niet meer toe doen. Maar ze doen er zeker toe als de strijd zo gelijk opgaand is en mensen in de supermarkt steeds koppen in de tabloids zien als ‘BeLeave in Britain’. Ze doen ertoe als ze decennialang collectief en individueel hun lezers hebben misleid. De uitkomst is dat Johnson en zijn mede Brexit-voorstanders nu campagne voeren tegen een karikatuur van de Europse Unie die ze zelf hebben gecreëerd. Ze vragen het Britse volk afscheid te nemen van een monster dat net zo reëel is als dat van Loch Ness. Johnson mag dan grappig en amusant zijn, maar hij is ook extreem gevaarlijk. Wat als een soort grap begon ZAL verschrikkelijke schade toebrengen aan zijn land…….

( VERLIES AAN INKOMSTEN VAN 680 MILJOEN ENGELSE POND)